คำพยาน

ชีวิตของผมเหรอ?  ผมเกิดมาในครอบครัวคริสเตียน  พ่อแม่ตั้งชื่อผมว่า “ศรัทธา” เพราะครอบครัวของผม เป็นคริสเตียน และเรามีศรัทธาในพระเยซูคริสต์   

ชื่อเล่นของผม “กัน” เพื่อนๆของผมมักจะคิดว่ามันหมายความว่า “ปืน” เพราะผมเรียนอยู่ในโรงเรียนนานาชาติ แต่แท้จริงแล้ว พ่อแม่ให้ชื่อนี้กับผม เพราะมันหมายถึง “กันและกัน”

กันเกิดมาในครอบครัวคริสเตียน  ถูกเลี้ยงและสั่งสอนเกี่ยวกับเรื่องราวของพระเยซูคริสต์มาโดยตลอด 

 แต่กันรู้สึกว่าตอนนั้นกันแค่ “รู้เรื่องของพระเจ้า” กันยังรู้สึกว่างเปล่าในชีวิตเหมือนคนอื่นๆที่ ในสังคมคริสเตียนพูดกันว่า “เขาไม่มีพระเจ้า”

กันถูกสอนมาว่า คนที่ไม่มีพระเจ้านั้นจะรู้สึกว่างเปล่าในชีวิต และเขาจะเอาสิ่งของในโลกนี้มาเป็นตัวเติมให้ชีวิตเขาเต็มอิ่ม

แต่กันกลับรู้สึกอย่างนั้นเอง ทั้งๆ ที่กันก็ถือว่าเป็นคริสเตียนแล้วมีพระเจ้าอีก กันเลยรู้สึกสับสนชีวิตว่าทำไมกันรู้สึกว่างเปล่า

ความคิดใหม่ๆ เริ่มเกิดขึ้นในหัวกันว่า “พระเจ้ามีจริงเหรอ?” “ชีวิตคริสเตียนไม่เห็นจะดีเลย เบื่อก็เบื่อ เรียนระวีก็สอนอะไรเดิม  ๆไม่มีอะไรใหม่เลย

ฟังเทศแล้วก็อยากหลับ ไปโบสถ์ก็ไม่จะอยากไปเลย ไปเพราะพ่อแม่บังคับ” กันรู้สึกช่วงนึงในชีวิตว่า เกลียดทุกอย่างเกี่ยวกับคริสเตียน และอยากเลิกเป็นคริสเตียน

แต่ไม่ว่ากันจะอยากเลิก หรือ รู้สึกรังเกียจการเป็นคริสเตียนยังไงก็ตาม มันจะมีบางสิ่งที่คอยดึงกันกลับมา

ไม่มีสักวันเลยที่กันไม่เคยไม่อธิษฐานต่อพระเจ้าไม่ว่ากันจะโกรธ หรือ งอนพระเจ้าก็ตาม มีบางสิ่งที่ทำให้กันวิ่งกลับมาหาพระเจ้าทุกๆ ครั้ง

สิ่งนั้นคือพระวิญญาณบริสุทธ์ ที่ถูกฝังไว้ในชีวิตกันตลอด ส่วนความคิดเรื่องพระเจ้ามีจริงเหรอ กับเรื่องโบสถ์ที่กันมีนั้น พระเจ้าได้ตอบคำถามและความคิดเหล่านั้น ผ่านประสบการณ์ในชีวิตของกัน

ระหว่างที่กันเติบโตขึ้น กันไม่รู้จุดที่แน่ชัดในชีวิตว่ากันรับเชื่อตอนไหน เหมือนกับว่ามันถูกฝังในชีวิตของกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว ถ้ามีคนถามกันว่าชีวิตก่อนที่จะรับเชื่อเป็นอย่างไร

 กันคงตอบไม่ได้ แต่กันรู้สึกว่ากันรัก และอยากรู้จักพระเจ้ามากขึ้น หลังจากที่กันได้ไปค่าย Hume Lake ตอนที่กันอยู่ ม.๒ เป็นทีมที่มาจาก California วิทยากรเขาพูดได้ดีมาก

และคำพยานชีวิตของเขา รวมกับการนมัสการที่สุดยอดในค่ายนั้นทำให้กันร้องไห้ และสัมผัสความรักของพระเจ้าอย่างเต็มเปลี่ยม

ค่ายนั้นถือว่าเป็นจุดประกายชีวิตของกันที่ทำให้กันอยากรู้จักพระเจ้ามากขึ้นจริงๆ หลังจากนั้นกันเติบโตและมีประสบการณ์กับพระเจ้ามากขึ้นทุกๆวัน

และตอนนั้นเองที่กันรู้ว่ากันไม่ได้แค่ “รู้เรื่อง” ของพระเจ้าเท่านั้น แต่กันได้ “รู้จักกับพระเจ้า” กันได้เรียนรู้ว่า การรู้เรื่องกับรู้จักใครคนหนึ่งนั้นมันต่างกัน

รู้เรื่องคือการที่เราได้รู้ เรื่องราวของใครคนหนึ่งภายนอกที่คนอื่นทั่วๆไปก็รู้ แต่การรู้จักใครคนหนึ่งคือการที่เราได้มีความสัมพันธ์กับคนคนนั้นและรู้จักเขาทั้งภายในและภายนอกอย่างลึกซึ้ง

กันเปรียบชีวิตของกันเหมือนการตักน้ำจากแม่น้ำมาใส่ในตุ่มหรือโอ่งที่บ้าน ตอนแรกๆกันไม่ค่อยรู้จักพระเจ้ามีประสบการณ์ก็ไม่มาก เปรียบเหมือนการเอาขันเล็กๆมาตักน้ำ ได้นิดหน่อย

 แต่พอกันไปค่าย Hume Lake นั้นกันได้น้ำจนล้นโอ่งเลย และหลังจากนั้นขันของกันก็กลายเป็นขันใหญ่ที่สามารถตักน้ำได้เยอะกว่า เดิมทำให้ชีวิตของกันเต็มด้วยน้ำแห่งความรักของพระเจ้ามากขึ้นทุกๆวัน

ขอบคุณครับ พระเจ้าอวยพระพร  

ศรัทธา  ชาญศิลป์  (กัน)